Het is inmiddels een beladen woord: afstand. En wel ten minste anderhalve meter. We zijn in een anderhalvemetersamenleving beland. Daar worstelen we allemaal mee. Begroeten zonder handen schudden, om maar te zwijgen over een knuffel of een zoen. Toch is dit de nieuwe werkelijkheid die naar verwachting nog geruime tijd zal aanhouden.

Werken doen we tegenwoordig ook zoveel mogelijk op afstand, dus thuis. Ooit was thuiswerken het nieuwe werken en werd het vaak als secundaire arbeidsvoorwaarde gezien. Hoe anders is dat nu, waar we bij gebrek aan persoonlijk contact massaal zijn gaan videobellen. 

Overigens levert het werken op afstand ook een aantal positieve effecten op. Files zijn nagenoeg verdwenen en het milieu komt op adem doordat er veel minder luchtverontreiniging is. We maken minder kilometers waardoor de autokosten dalen. Ik hoorde op de radio al een reclamespotje van een autoverzekeraar die de premie verlaagd als er minder gereden wordt en er een lager risico op een ongeval is.

Werken op afstand betekent voor veel werknemers een verandering van hun reispatroon. Die verandering kan meebrengen dat een werkgever de vaste onbelaste reiskostenvergoeding zou moeten aanpassen. Recentelijk is echter besloten dat dit in deze bijzondere omstandigheden niet doelmatig en ongewenst is. Dit betekent dat de werkgever voor deze periode de onbelaste vergoeding mag blijven betalen.

Daarnaast kunnen er, nu er op afstand wordt gewerkt, ook andere onbelaste vergoedingen worden toegekend. Denk bijvoorbeeld aan een vergoeding voor telefoonkosten of het gebruik van internet thuis. Hierdoor wordt de afstand, al is het virtueel, toch wat kleiner. Bedenk tenslotte dat afstand nemen soms toch dichterbij brengt.

Bert van Dijk
Senior salarisadviseur
T 0342-41 12 00
bvdijk@schuiteman.com

www.schuiteman.com