BARNEVELD - Voor een volle Amsterdam Arena of een event met tienduizenden bezoekers in de Jaarbeurs draait Ben de Wild (49) zijn hand niet om. Wie is deze Voorthuizense evenementenorganisator die steeds meer uit de coulissen stapt en het lokale netwerk opzoekt? 

Uit wat voor nest kom je?
“Ik kom uit een gezin met elf kinderen. We groeiden op in Hilversum. Mijn vader was predikant in een oud-pinkstergemeente. Mensen denken daarbij vaak aan een evangelische kerk waar de handen de lucht in gaan, maar het lijkt meer op de gereformeerde gemeente. Behoorlijk dogmatisch. Je was goed of fout en er werd behoorlijk wat angst ingeboezemd. Mijn moeder was een duizendpoot. Deed alles zelf. Je kunt je voorstellen dat wij in ‘t Gooi een vreemde eend in de bijt waren.”

Wat kreeg je van huis uit mee?
“Een degelijke christelijke opvoeding. En de boodschap dat je hard moest werken. Doorleren werd niet gestimuleerd. Ik heb alleen de lagere tuinbouwschool gedaan. Daarna ging ik werken bij een benzinepomp. In de avond maakte ik als hobby programma's bij een piratenzender.”

Ben de Wild als dj?
“Ja, echt! Ik moet er wel bijzeggen dat ik niet zo’n talent was zoals mijn broer Ruud of mannen als Hans Schiffers en Peter Teekamp. Zij hebben later ook carrière gemaakt in de radiowereld. Ik werd vooral gedoogd omdat ik een handige organisator was en als enige gospelprogramma’s wilde maken.”

Jouw broer Ruud is extravagant, jij lijkt juist liever niet in de spotlights te staan.
“Klopt. Ergens diep van binnen zoekt iedereen naar roem of een plekje in de schijnwerpers. Maar als je daar staat, valt het vaak tegen. Het is veel blabla; dat merk je als je een tijdje rondloopt in Hilversum. Ik ontdekte al snel dat ik meer gedij in de luwte. Ik heb jarenlang radioprogramma’s geproduceerd. Nee, die hoefde ik niet zelf te presenteren. Ik kwam ook door geen enkele stemtest trouwens.”

De Wild doet zijn verhaal in de jaren dertig kantoorvilla aan de Hoofdstraat in Voorthuizen die verbonden is met zijn woning. In de kasten rijen vol cd’s. Een overblijfsel uit zijn tijd als platenbaas.

Vertel, hoe zit dat?
“Voor de radioprogramma’s die ik maakte kwam ik regelmatig in de VS. Daar hoorde ik muziek die je in Nederland niet kon krijgen. Samen met drie compagnons uit Engeland begonnen we ons eigen label: Alliance Music Benelux. In onze hoogtijdagen brachten we 40 cd’s per maand uit. Toen was voor mij de lol er overigens wel vanaf. Ik was de hele dag bezig met beleid maken en financiële rapportages lezen. Dus heb ik de boel verkocht.”

Je doet er dus niets meer mee?
“Nee. Alle focus ligt tegenwoordig op Ben de Wild Productions. We organiseren nu bijna dertig jaar grote evenementen. Denk aan de EO Jongerendag, Nederland Zingt of het Mediafestival. We zijn een beetje de grootgrutter in christelijke events. Maar de laatste tijd doen we ook meer kleinschalige, lokale events.”

Waarom?
“Omdat groot, groter, grootst niet langer onze drijfveer is. We hebben alles wel zo’n beetje bereikt. Ik wil nu vooral waarde toevoegen aan een evenement en beleving creëren. Dát is leuk. En dat kan je net zo goed lokaal doen. Bovendien is het leuk om deel uit te maken van een lokaal netwerk, merk ik de laatste tijd. In onze branche ben je zo goed als je laatste event. Als de spots uitgaan heb je alleen nog de kick en het vooruitzicht dat je een factuur kunt sturen. Maar dan begin je weer helemaal opnieuw. Het is best een vluchtige branche. Lokaal kun je meer een relatie opbouwen, een band met andere ondernemers.”

Dat wil je graag?
“Zeker. Ik ben een verbinder. Zoek altijd naar de klik.”

Typeer jezelf eens verder.
“Ik ben meer een doener dan een denker. Als ik een plan maak, moet dat op een A4’tje passen. Dan is het makkelijker uit te leggen aan anderen. Het dwingt je ook om te beginnen. Je hoeft niet alles van tevoren te bedenken. Onderweg ontdek je vanzelf wat wel en niet werkt. Verder ben ik een dienstverlener. Ontzorgen is bij ons prioriteit nummer 1, 2 en 3. Daar wil ik dat we in uitblinken.”

Wat zie je als je sterke kant?
“Ik kan mensen verbinden en enthousiasmeren. Dat is ook de rol die ik nu heb in ons bedrijf. Ik start events op, neem mensen mee en coach vervolgens vanaf de zijlijn. Althans, dat probeer ik. Ik merk soms nog wel eens dat ik iets heel enthousiast uit handen heb gegeven, maar het zes weken later toch weer deels zelf aan het doen ben.”

En waar wil je in groeien?
“Tja, ik kan genoeg bedenken. Ik ben een selfmade man. Kan zelf geen brief foutloos schrijven en moet dus leunen op mensen om me heen. Ik kan af en toe wat op mezelf zijn. Dan staat de deur weliswaar open en luister ik wel, maar heb ik moeite om er echt te zijn. Dat zijn aandachtspunten.”

Wat houdt je bezig in je werk?
“Dat vind ik een lastige. Een aantal jaren hebben we een tweede tak aan ons bedrijf toegevoegd: eventinrichting. Van stoelen tot tribunes, kroonluchters en katheders. We hebben het allemaal. En we zijn de grootste Nederlandse speler in podiumdelen met afwijkende vormen en maten. Dat heeft ons bedrijf stabieler en meer onderscheidend gemaakt. Ik heb nu geen 1.000 concurrenten meer, maar een handjevol. Maar nu sta ik een beetje op een kruispunt; wat is de volgende stap. Hoe wil ik verder, waar krijg ik écht energie van? Daar ben ik nog niet uit.”

Misschien ligt een deel van zijn hart stiekem wel op een heel ander continent. De Wild zet zich sinds een aantal jaren in voor Stichting Raise. De stichting runt een weeshuis, een kliniek en een farm waar sojavelden, mais en macadamiabomen groeien. Economisch ontwikkelingswerk pur sang. Het project wordt ondersteund door de Gracefarmers, een netwerk van regionale ondernemers.

Ben je een wereldverbeteraar?
“Nou, ik heb niet de illusie dat ik de hele wereld kan redden. Maar ik kan wel wat betekenen voor 10.000 mensen in Malawi.”

Is dat geen druppel op een gloeiende plaat?
“Dat is maar hoe je ernaar kijkt. In Voorthuizen wonen ook zo’n 10.000 mensen. Stel dat die in armoede zouden leven. En stel dat ik hier net zo’n verschil zou kunnen maken als daar in Malawi. Dan had ik alle camera’s van Nederland op me gericht. Dat ons project op tien uur vliegen ligt, maakt het niet minder levensveranderend.”

Wat doet het met je als je daar bent?
“In één uur tijd zie je daar meer leed dan je hier je leven lang tegenkomt. Daar kan je jezelf in verliezen, maar bij mij maakt het vooral energie los. Als ik daar rondloop borrelt het van de ideeën en wil ik vooral de mouwen opstropen.”

Verandert het zien van armoede de manier waarop je in het leven staat?
“Je gaat wel relativeren. Ik ben gek van Amerikaanse auto’s, maar ik rijd nu toch hybride. Ik kon het voor mezelf niet meer verantwoorden dat ik op jaarbasis kapitalen uitgaf aan benzine.. Maar ik rijd nog steeds een mooie auto hoor.”

Heeft jouw inzet voor het goede doel ook zakelijke meerwaarde?
“Zeker, al doe je het daar niet voor. Maar een goed voorbeeld is het gesprek dat ik onlangs had met een directeur van een grote hotelketen. We hadden het over de organisatie van een evenement. Tussendoor kwam ook Malawi tien minuten aan bod. Achteraf hoor je dat die tien minuten ze het meest bijgebleven zijn. Veel ondernemers willen diep in hun hart graag een verschil maken. Ze weten alleen vaak niet hoe ze moeten beginnen. Wij bieden ze een opstapje.”

Als je over je hierover vertelt straal je.
“Dat zeggen anderen ook. Ik merk dat ik weer die drive voel die ik ook als startende ondernemer had. Dat is leuk.”