Een coachee vroeg mij onlangs of ik kon helpen met een vraag waar die persoon enorm mee worstelde. Natuurlijk kon en wilde ik dat. Het enige nadeel is dat ik niet ging helpen op de manier zoals het ’t liefste gewenst werd.

Als coach kan je namelijk nooit het gewenste antwoord, oplossing of conclusie geven. Wat ik daarmee bedoel? Als ik een antwoord geef voor een doelstelling van de coachee, dan is de kans groot dat het traject mislukt, de persoon het voornemen niet volhoudt, of ten minste niet zal excelleren op persoonlijk vlak. De kunst is dan ook om de vraag terug te leggen bij de vrager. Door de coachee zelf een antwoord te laten vinden, is er een veel grotere kans van slagen met het nieuwe voornemen.

Maar hoe vaak gaan we daar in ‘real life’ niet volledig de mist mee in? Oordelen we op basis van onze eigen normen en waarden over de keuzes van een ander. Iemand wijkt af van de massa? Oei! Wetenschappelijk bewezen of niet, het is moeilijker om een eigen (afwijkende) keuze te maken als eenling, dan om als ja-knikker bij de groep te blijven.

Zijn we het dan helemaal verleerd om eigen keuzes te maken? Te bepalen wat je mening is (die niet altijd hardvochtig van de barricaden geschreeuwd hoeft te worden)? Ik denk dat het komt omdat we vergeten zijn waar ons persoonlijke kompas zit. Onze besluiten worden vaak geregeerd door de maatschappelijke of opvoedkundige norm of meningen van anderen.

Dus mocht je ergens mee worstelen, stel jezelf dan de volgende acties ten doel: zoek iemand die jóu (en niet zichzelf) verder helpt. Heb je een keuze die lijkt op ‘kiezen-of-delen’ en kom je er daarmee niet uit; weet je zeker dat er geen tussenoplossingen zijn?

Is het besluit dat je uiteindelijk hebt genomen voor alle partijen gunstig? Zo nee, is het voor jou belangrijk dat het voor alle partijen gunstig is? Nee? Dan heb je een ‘goed’ besluit genomen. Zo ja, dan heb jij je besluit te heroverwegen of anders vorm te geven. Het is namelijk wel prettig dat jij kunt leven met je keuze, zodat je niet op een later moment onverwachts eerste hulp hebt te vragen.

Dat mensen daarvoor naar mij toekomen is een hele prettige bevestiging. Maar nóg fijner is het als we elkaar op bovengenoemde manier helpen: dát is pas eerste hulp verlenen!

Hilde Brouwer is sparringpartner en inspiratiecoach voor ondernemers.

www.summitcoaching.nl