Het fietsplan wordt door het nieuwe belastingplan, en dan met name door de werkkostenregeling, om zeep geholpen. Je kunt geen krant openslaan of je leest er over. Goed voer voor de borrelpraat en op verjaardagen, want ‘we worden weer gepakt door Den Haag’.

Persoonlijk haal ik er mijn neus voor op. Allereerst omdat ik toch al niet zo’n fietser ben en het helemaal niet erg vind om met de auto van de zaak naar het werk te gaan, de bijtelling voor privégebruik braaf voor lief nemend. Maar vooral omdat het typisch weer zo’n ding is geworden dat aan ‘deskundigen’ ten prooi is gevallen. Dit vraagt om uitleg, hoor ik u denken.

Volgens mij zit het zo; Zo’n vijftien jaar geleden is de fietsregeling ingevoerd om het woon-werkverkeer per fiets te stimuleren. Eens per drie jaar mocht de werkgever een fiets geven aan zijn medewerker, als deze op tenminste de helft van het aantal werkdagen voor woon-werkverkeer werd gebruikt. Vrij simpel dus. Totdat de adviseurs zich er mee gingen bemoeien en het ingewikkeld werd. Allerlei regelingen werden opgetuigd waarbij werknemers brutoloon, vakantiegeld, overuren of vrije dagen konden inleveren in ruil voor een fiets ‘van de zaak’. Dat scheelt immers belasting en daarvan betalen we het liefst zo min mogelijk. Er ontstond zelfs een Nationaal Fietsenplan en fiets-van-de-zaak-bedrijfjes schoten als paddenstoelen uit de grond. En passant werd voorbijgegaan aan de nadelen van dergelijke constructies. Zo daalde door de vrijwillige verlaging van het loon de grondslag voor de uitkeringen en pensioenregelingen en werd er minder vakantiegeld opgebouwd. Toch een sigaar uit eigen doos dus. Om maar te zwijgen over het administratieve geneuzel dat er bij komt kijken. Op lange termijn is het afschaffen van de fietsregeling voor zowel werkgevers als werknemers dus het beste.

Natuurlijk is het sneu voor de fietsbranche. Aan de andere kant kwam het hun ook maar zo aanwaaien en werd het een langdurige onverwachte meevaller. De cijfers van de BOVAG spreken wat dat betreft voor zich. In 2013 zijn er meer dan 1 miljoen nieuwe fietsen in Nederland verkocht. Dat is goed voor een omzet van € 800 miljoen. Volgens de recente cijfers en trends van de Rabobank ligt het totale fietsenpark in Nederland inmiddels boven de 22 miljoen bruikbare fietsen. Dit houdt in dat iedereen die kan fietsen, baby’s, peuters en ouden-van-dagen niet meegerekend, er gemiddeld al twee bezit. Reden te meer om de regeling maar af te schaffen. Het doel is immers meer dan bereikt. Met de werkkostenregeling wordt een serieuze poging gedaan om de wildgroei aan fiscale regelingen te beperken tot een eenvoudig systeem. Als we willen dat ons belastingstelsel echt makkelijker wordt, dan moeten we ook accepteren dat de waslijst van aparte regeltjes gaat verdwijnen. Want op een simpel en overzichtelijk fiscaal stelsel zit uiteindelijk iedereen (behalve de adviessector) te wachten.

Bert van Dijk is adviseur bij  Schuiteman Accountants & Adviseurs.

schuiteman.com